تعیین اثر روی در کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع یک

زمینه و هدف: بررسی­های مختلف در سال­های متمادی، بیانگر آن بوده­اند که یون­های روی نقش مهمی در بیوسنتز، ذخیره­سازی و عملکرد انسولین بر عهده دارند. هدف این مطالعه تعیین اثر روی در کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 است. روش بررسی: نمایة تودة بدنی، سطح سرمی روی و هموگلوبین گلیکوزیله خون 29 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 در ابتدای مطالعه اندازه­گیری شد. سپس بیماران به مدت 3 ماه تحت درمان روزانه با 50 میلی­گرم روی المانته قرار گرفتند و در پایان مدت درمان مجدداً سطح سرمی روی و هموگلوبین گلیکوزیله در آنان بررسی شد. یافته ­ها: میانگین سطح سرمی روی قبل و پس از درمان با یکدیگر تفاوتی نداشت. اما میانگین سطح هموگلوبین گلیکوزیله خون پس از درمان با روی از 7/0 ± 5/8 درصد به 7/0 ± 1/8 درصد رسیده بود (p< .001). کاهش سطح هموگلوبین گلیکوزیله عمدتاً در خانم­های با نمایة تودة بدنی کمتر از 25 و آقایان با نمایة تودة بدنی بیشتر از 25 اتفاق افتاده بود. هرچه نمایة تودة بدنی بیماران بیشتر بود، میزان درصد کاهش سطح هموگلوبین گلیکوزیله کمتر بود. نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه بیان­کنندة آن است که احتمالاً تجویز روی می­تواند بر سطح هموگلوبین گلیکوزیلة خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 مؤثر باشد. گرچه این تأثیر به جنسیت بیماران و نمایة تودة بدنی آنان وابسته است.